Określenie Tinnitus (szum uszny) pochodzi z łaciny od czasownika tinnire, co w tłumaczeniu oznacza: dzwonić, dźwięczeć. W medycynie określenie Tinnitus odnosi się do dźwięku, który jest odczuwany przez pacjenta subiektywnie tj. bez zewnętrznego źródła dźwięku. Dźwięk może mieć różną głośność i wysokość, może być ciągły lub może się powtarzać od czasu do czasu i przez pacjentów opisywany jest w różny sposób np. jako hałas, gwizdanie, syczenie, drganie etc.
Przyczyny szumów usznych
W większości przypadków szum uszny nie jest problemem dotyczącym samego ucha, ale naszej świadomości. Co rzeczywiście postrzegamy? Wszystko to, co chcemy postrzegać. Każdemu, kto musiał żyć i pracować w hałaśliwym otoczeniu przez dłuższy czas, doskonale znane jest zjawisko: przestajesz postrzegać hałas jako taki, a rejestrujesz jedynie zmiany.
Jest to tzw. mechanizm filtrowania i funkcjonuje podczas rozróżniania między ważnym a mniej ważnym. Dlatego też np. rodzice słyszą w nocy płacz swojego dziecka, ale nie budzą się na dźwięk przejeżdżających samochodów. Nasze uszy zawsze słyszą wszystko, ale nasz mózg podświadomie odrzuca nieistotne informacje. W wielu przypadkach narząd słuchu zostaje obciążony tak, że słyszalne stają się wszystkie dźwięki, nawet te, które w normalnej sytuacji są filtrowane przez mózg. Stąd słyszalne stają się dźwięki niepotrzebne określane mianem szumów usznych.